Het is prachtig weer, met een lekker zonnetje! Een collega en ik kijken elkaar aan en besluiten om met een paar cliënten naar buiten te gaan. De mensen woonachtig op onze afdeling komen jammer genoeg praktisch nooit buiten. We hebben tijd en gunnen ze het gevoel van de wind en de zon op hun huid.

We gaan op pad met een meneer en twee dames, van wie er twee zelf lopen. Een mevrouw gaat mee in de rolstoel,  omdat ze niet zo  goed ter been is.

We hebben het er wel even van genomen en hebben rondgekeken bij de winkels en hebben daar een ijsje gegeten. Het is gezellig, echt een uitje.

Op de terugweg zei mevrouw van Kilsdonk dat ze graag wilde lopen, even uit de rolstoel. Een goed idee en al snel loopt ze achter de rolstoel, te Genieten.  Ze was zó blij dat ze even “mocht” lopen; het zien van haar geluk op dat moment was ontroerend!

Thuisgekomen bij de zorginstelling hebben we de stoelen buiten gezet en hebben heerlijk in de zon gezeten.

Toen we aan het eind van de middag samen in de lift stonden bedankte onze mensen. Ze voelden zich zó verwend, ze waren echt dankbaar.  Mijn collega en ik voelden ons echt geraakt. We hadden zelf ook echt genoten van de middag, heerlijk om echt aandacht te hebben voor de mensen.

Dat je mensen zo blij kunt maken met iets wat zo klein lijkt. Even naar buiten, een ijsje en genieten van het weer!

Wat houd ik van mijn werk!!!!

Anita